میبینی طرف جونه هو مجرد, میگی چرا؟ میگه شرایط سخ شده!(حالا کاری ندارم که دلیلاش چقد دُرسته و چقد نادُرس),
.......
چن وخ بعد میبینی توی انتخابات که میشه, معیار انتخابش اینه که کی بهتر میتونه مشکلشُ حل کنه(تا اینجاش یعنی آدم فهیمیه) ولی توی انتخابش!
میره به یه زنی که عشق به وکالت موجب شده قید شوهرُ تربیت بچه هاشُ بزنه و 24 ساعته تبلغ خودشو کنه,
لذا جوونه رای میده باین استدلال که:"آره این جونه هو میفهمه دردمنو" افس که این زنه اگه ازدواجو قبول داش که باید خودش باید همسری موفق می بود نه چیز.
خلاصه نتیجش میشه بعضی نماینده های مجلس کنونی که انگار عزمشونو جزم کردن که آمار ازدواجو کم کنن و سن ازدواجو زیاد(مثلاً از 29 مردان و 24 زنان به 39 و 34 و ...)
اگه میخوای مشکل ازدواج حل بشه نماینده ای رو انتخاب که خودش زندگی موفقی داشته باشه! با چن تا بچه و ...
اگه مشکل کار داری ببین کدومشون طرحی برای بهبود شرایط کسب و کار داره؟ طرحی داره که مثلا برای گرفتن جواز سبزی خردکنی بجای شونصد امضا, یه امضاهه حل بشه؟
اگه تولیدیت بخاطر قاچاق تعطیل شده, دنبال کسی برو که دشمن مناطق آزاده و طرحی برای ساماندهی اونا و مالیات بر ارزش افزوده داره .......
خلاصه کلاه انتخاب رئیس جمهوری سرت نره که تو گفتی مشکل کار دارم مشکل امنیت اخلاقی و ازدواج و ... اون گفتش مشکل تو چیزه, چیز ... خلاصه اومد عقده های فروخورده 30 ساله بعضیا رو حل کرد. خلاصه تو شدی چوب دوسر طلا.
