دوباره ندای طبل و سنج محرم رسید.
دوباره صف حسینیون و ابلیسیون تشکیل شد.
از حسینیون ندای هل من ناصر ... و کمک به صحابه پیامبر ولی در سال ۱۴۳۹ و ...، اما از ابلیسیون صدای فحاشی به محبان حسین و زمزمه کمک به ایتام به جای کمک به رسوم محرم بلند است!
خدایا در قرآنت فرمودی فرقانتان میدهم اگر...، من که اگرت را ندارم ولی حب حسین و مادرش، حسین و پدرش ... و حسین و یوسفش را دارم، خدایا بصیرتم ده تا مرعوب فحاشی ها و مدهوش زمزمه های ابلیسیون نشوم و نیز فریب آخوندهای درباری سال ۱۴۳۹ که همواره دم از تسلیم در مقابل یزیدهای ۱۴۳۹ و کدخدای ۲۰۱۹ را میزنند نخورم. انشالله
**************
برای دوستی این را فرستادم, ایشان سروده اش را گفت که:
قلب محرم
شد محرم فرصتی تا اینکه خودسازی کنیم
در مسیر حضرت ارباب ، جانبــــازی کنیم
روضه ارباب جای خود ولی شایسته نیست
اینکه تنها در محــرم ، نــوحه پردازی کنیم
باید اوّل آشنـــــــا گردیم با افکــــار او
معرفت پیـدا کنیم ، آنگاه سربـــازی کنیم
با مــــــــرام حضرت ارباب ، باید خو کنیم
نه فقط با اشک و زاری خویش را راضی کنیم
او تمام هستی اش را داد اکنون خوب نیست
ما به نام روضه از این مردم اخـاذی کنیم
با خرافاتی که می گوییم بین روضه ها
با مـرام و دین مردم این چنین بازی کنیم
یا برای اینکه برخیزد صـدای اشـک و آه
دائما در روضه هامان صحنه پردازی کنیم
یا برای نقــــــل مظلومیت مــــولایمان
در شمــار قاتــــــلان او ، عددسازی کنیم
یا برای خواندن یک روضه بکر و جدید
بر اساس مقتلی جعلی سنـدسازی کنیم
یا برای اینکه تکـــراری نگردد روضـــه ها
گاه رویــاهای خود را مستنـد سازی کنیم
جــای تفهیـــم پیـــام ســــرور آزادگان
با شعار و شعر و شور و حرف لفاظی کنیم
یا که در سینه زدن با رقص دست و پا و سر
در عـــزای حضرت اربــاب ، طنــازی کنیم
یا خیابــــان را ببندیم و به نام آن عزیـــز
بر حقـوق شهروندان دســـت اندازی کنیم
ترس آن دارم بجای پـاسداری از حسیـــن
نهضــت فرزند زهــــــرا را براندازی کنیم
از مسیـــر اصلی اربـــاب دور افتاده ایم ،
مطمئناً ، گر کــلاه خویش را قـاضی کنیم
یوسف زهرا ، نظـام ظلـم را امضـا نکرد
ما چرا باید ستمگر را ز خود راضـی کنیم؟
او گذشت از نفع خود تا مردمش روشن شوند
ما چرا باید به نفع خویش جوسازی کنیم ؟
گر کمی اخلاقمان رنگ حسینی می گرفت
می توانستیم احســـاس سرافرازی کنیم
کاش قدری جای احساسات غیر منطقی ،
معرفت را در وجود خویش جاسازی کنیم
الغرض همراه با شور حسینی در عــــــزا
در شعور خویش هم ای کاش نوسازی کنیم
*********
حس کردم که مطلبو نگرفته لذا فرستادم که:
بسیار عالی است.
یک تیرانداز قابلی که ابن سعد دعوت کرده بود(به نوعی اجیر بود) وقتی آمد دید اینطرف در رجزهایشان هماره دم میزنند از من من، که شمشیر من بران است و خونریزاست و ... ولی آنطرف میگوید من اسداللهم، من برای رضای خدا ...
آمد در محضر امام و سپس آن شد که امام زمان هم از او یاد میفرمایند،
خدایا بصیرتی ده تا به واسطه آن نعمتهایی که به من داده ای را بذل راه توکنم
که دوست عزیزم تو هم شمشیر زبانی داری که میتواند حرمله ها بدرد اگر در جناح امام الهی باشد که حرمله خود کسی بود ولی در جناح امام ابلیسیون
....
