حفظ آثار دهه 60

سنگرها را رها نکنیم

در فرهنگ انقلاب و انقلابی گری, موضوعاتی وجود دارد که مصداق ناموس(فرهنگ معین: ناموس=آبرو, قانون و شریعت) هستند. یکی از این موارد, سنگرهای دهه شصتی است با ظاهراً قلعه ای کوچک, ولی عمیق و ژرف. در سطح شهر زیاد بودند و الان ... انگشت شمار.

کرج- خیابان مظاهری بهار 1400

عابری با پسرک هف, هش ساله اش به کنار سنگر میرسه, کودک از پدر می پرسه: بابا این چیه؟

بابا دهه شصتیه, میگه 30, 40 سال پیش که من 15 ... 20 سالم بود و تو هسته خرمایی هم نبودی, عده ای توی همین کرج, توی خیابون و مغازه و مسجد و ... با تیر میزدن! آدما رو میزدن! ساواکی بودن یا منافق, که به مرور همشون دیگه زیر پرچم منافقین مجتمع شده بودن. برای کشتن هم فقط اینکه طرف مسجدی و طرفدار انقلاب باشه کافی بود. یکی از همکلاسیام, جواد رو (جواد جابری) زدنش. خلاصه مردم محلات هم این سنگرا رو ساختن که پاتوقی بشه برای تجمع بچه ها, که به نوبت کشیک محل رو بدن و خلاصه غافلگیر نشیم. اینو اوس اسماعیل ساختش, هنوز زندس خدا خیرش بده. خلاصه, خوب هم بود. یادش بخیر این بیست و چند شهید محل ,همشون توی این سنگر شبها پاس دادن و الان توی امامزاده محمدن و ... اون منافقین هم الان توی فرانسه و تیرانا و ... دارن یه جور دیگه مارو ترور میکنن.

این مکالمه پدر و پسریِ 3 , 4 دقیقه ای به کمک وجود شاهد عینی, کار مثنوی 70 منی در موضوع تاریخ دهه 60 را در انتقال مفهوم به نسل ندیده همه چیز, را میکند.

خلاصه از هر نگاهی و با هر عقیده ای, , این سنگرا یادآور دهه شصته.

حفظ کنیم این آثار را, حتی اگر مدافعین سازمانی آنها(بسیج, سپاه یا ...) از ارزش اینها غافل باشند و یا در پیچ و خم مشکلات روز مره, محتاج گرفتن جوازی جهت ایجاد آب باریکه ای برای بقا و روشن نگه داشتن چراغ بسیج باشند.

مالک این معابد بسیج و سپاه و حفظ آثار ... و حتی مردم عصر خمینی و خامنه ای نیستند که مردم حق طلب همه جهان در همه اعصار هستند. بلا تشبیه, بلا تشبیه, وارث عاشورا و کربلا, شیعیان از 63 تا ظهور نیستند که همه مظلومین از صفر تا بینهایتند. اصلاً عظمت موضوع غیر این را بر نمی تابد.

عزیز, در حفظ آثار کوشا باشیم.

کرج – خیابان شهید بهشتی بهار 1400