بازگشت آزادگان

هر ساله در این ایام صحبت از آزادگان دفاع مقدس میشه.

اسرای بازگشته, در خاطراتشون میگن که چه بلایی در عراق بصورت سیستمی سرشون آورده میشد.

انگار که عراقی ها عامدانه اسراء را زجر میداده اند. اصلا انگار که صدام بخشنامه کرده بوده که فقط آدمای مریض شدید روانی استخدام شوند برای مدیریت اردوگاه های نگهداری اسراء. بطوریکه

ابتکاراتشون در آزار اسرا قابل مقایسه با شکنجه های ساواک بوده

"آخه چرا در تاسوا و عاشورا اسرا نباید از اشک خودشون برای امام حسینشون که امام حسین اکثر عراقیا هم بوده, خرج نکنن؟

در حالیکه در ایران اصراری در آزار و اذیت اسرای عراقی نبوده! برای اسرای آزاد شده از عراق(اوایل دهه 60 اسرا معلول تبادل شدند-حدود 150 ایرانی در مقابل حدود 600 عراقی) که به اردوگاه نگهداری اسرای عراقی میرفتند, بُهت آور بود که اسرای عراقی برای آنها نوشابه می آوردند, نوشابه ای که با پول ماهانه خودشان که ایران به آنها میداده, از بوفه اردوگاه خریده اند.

خیلی متاثر شدم که مظلومیت ایران در همه ابعاد داره بر سرجهان امروز فریاد میزنه! فریاد میزنه که:

" من مظلوم هستم ولی ظلم پذیر نیستم"

"هرجا دستم برسه از مظلوم دفاع میکنم ولی خودم ظلم نمی کنم" یا حداقل اصرار به آزار دیگران ندارم.

تلطیف فضا

 

یه آدم خوبی میگفت وقتی کسی به تو یه بدیی میکنه, خُب, مدیونت میشه و حق الناس پیدا میکنی بهش!

اگه ازت حلالیت نگیره, حساب موکول به اون دنیا میشه! یعنی ابتدا از اعمال مورد قبولش, آنقدر به حسابت میذارن تا راضی بشی!(مطلبو داری که ,حساب کتاب داره نه که فک کنی بخاطر پوست پیازی میدهندت کسرایی) ... خلاصه اگه خوبیاش کم بیاد! بدیهات رو به حسابش واریز میکنن تا خلاصه یر به یر بشه!

خُب, شاید فک کنی معامله خوبیه!

ولی نه!

اگه در همین دنیا حلالش کنی, اون دنیا خود کریم از مخزن بی کرانش به حسابت واریز میکنه! کار اونم که معلومه یه برابر که براش اُف داره! کریم, کریمانه(چندین برابر حسابت) بهت میده!

پس اگه مومن به غیب باشی و اهل حساب و کتاب, ... حساب کسی رو به اون دنیا نمی اندازی و بلافاصله حلالش میکنی!

نکته: ظلمی رو که به خودت شده میتونی ببخشی, ولی ظلم عام, ظلم به دین و مملکت و ... حتی ظلم به شخصیت حقوقیتو(چه بسا شاید هتک حرمت , آبروت و امثلهم رو) حق نداری! که اینا چه بسا ظاهراً مال تو هستن ولی در واقع حق جامعه و ... است که در این مقوله حرف زیاده و موجز کوتاه

..........

اصل حرفم اینجاس:

حالا فرض کن 20-30% جامعه از اینجور آدما باشه! چی میشه؟ فرض کن جلوی یه ماشین بپیچی, با لبخند بهت راه بده! یواش یواش خودتم به خودت میایی که آدما گرگ نیستن که مترصد فرصت برای دریدن هم باشن, بلکه بسیاری هستن که مترصد مددخواه هستن که مددش کنن!

اون وخ جامعه زیباتر نمیشه؟

جمع کردن سوابق بیمه

تا بحال شنیدین از باسابقه های محل کارتون که در-به-در دنبال جمع کردن سوابق و شکایت به اداره کارن تا بیمه های پرداخت نشده دریافتشونو تعیین تکلیف کنن؟