تکبر خیلی بده! و از طرفی خیلی همه گیره!
کسانیکه زیاد راهنمایی میکنن! چطورن؟بعدم میگن "آخه دلم میسوزه"
دلت میسوزه؟ حتی اگه ناراحتم بشه؟
نکته: بجز مواردی که به مرگ و زندگی منجر میشود.
علت یابی: اینگونه افراد دوست دارند همه مثل خودشان فکر کنند و لذا تحمل سلیقه متفاوت راندارند(اوج خوی استکباری)
راهنمایی تا جایی مطلوب است که تو در انتقال نظرت حرف جدید داری و نه که فقط اصرار و پافشاری و تکرار یه مطلب باشه.
وقتیکه سر سفره غذا زیاد است ولی یه نفر شروع میکنه به تقسیم!
اینهم نوعی تحمیل عقیده است و به زبانی میگه بیشتر بخور(تکبر از نوع لطیف)
مطلب دوم.
والدین به بچه نا متعادلشون میگن پسرم فلان کار را نکن یا بکن! و بچه میگه دوس دارم ... یا نه, میکنم ... یا حداقل رو ترش میکنه به پدر و مادر هرچند تمکین میکنه.
آهای پدر و مادر ایکه معتقد به اسلام و روایات اهل بیت هستی, مگه نمیدونی این رفتار فرزندت مستوجب عقوبته؟ حداقلش گیر و گرفتاری در دنیاست! خوشت میاد بچه ات همواره درگیر مشکلات باشه؟ بد بیاره؟ ... و روز به روز تندخوتر بشه؟
پس تحملش کن و در سه کنج گیرش ننداز؟
مثلا نگو "درستو بخون تا فردا بدبخت نشی! بلکه بگو"تا جایی که میتونی ..." و یا نگو بیا این ... بخور بلکه بگو روزانه میوه بحد لازم بخور!
اینجوری به او یادآوری میکنی, یا انجام میده یا نه, دیگه دچار گناه کبیره نمی شه.
بدون که اون بچه خدا داره به قدرت خدای تو.
ضمناً اگه دوست خدا باشه که خدا هواشو داره هرچند لبه پرتگاه باشه! و اگه دشمن خدا باشه که زور هفت جدتم نمیرسه میلیمتری هدایتش کنی! تو فقط موضوع درست را در حد تحملش, به او بصورت یک پیشنهاد غیرالزام آور بده.
اینطوری نه دچار گناه تکبر میشی و نه اونو دچار گناه جلوی حرف حق ایستادن و وهن والدین و ... میکنی
