پور زدن
من در بخش کیفیت یه شرکت خودرو سازی شاغلم، صبح اوّل وقت یکی از کارگرای تولید، که مجبور شده بود کمی بیشتر نسبت به روال قبلی به واسطه اعلام اشکالای نفرات کیفیت، اونم به خاطر عیبایی که از دستش در رفته بود، فعالیت کنه، جوش آورد و کمر به پایینو کشید وسط!
پیش خودم فکر کردم که اینو باید روشو کم کرد؟ چه جوری؟ با پنبه؟
... ، خلاصه آمد با عذر خواهی در حد توانش کار کرد.
بعد دقیقتر شدم و فکر کردم که چه کسانی مستحق رو کم کردن ن؟ این کارگره؟
نه اینکه رفتارش معلول بالاییشه!
رئیسش؟
نه، اونم رفتاراش معلول شاخص های حاکم بر فرهنگ سازمانه!
پس کی؟ مدیرش ، معاونش؟ یا مدیرعاملش؟
مدیر عاملش؟ تا حدی بله، ولی اون مادر مرده هم خط رفتاراشو از رئیس سازمان و وزیر و رئیس جمهور میگیره؟
پس چی؟
این کارگر و مدیر و وزیر، همه از همین مردمن! وزیر کار که بچه شانزه لیزه نیس!(هرچن بعضی شون هستن! بدبختانه!)
خلاصه ... ماجماعت همین استحقاقمونه؟
ولی نه این بی انصافیه، در جامعه، هرکسی نقشی داره! یکی نانواست، یکی مدیر یه مدرسه، یکی باغدارو یکی وزیر کشاورزی و ...است! هر کسی تو یه کاری اطلاعات و صلاحیت داره.
پس کی مقصر تره؟
رسانه ها نقش پُر رنگی در تنویر افکار دارن، ولی کم کارن؟ رسانه ها باید فرهنگ سازی کنن؟ ولی... روز نامه ها که عموماً از خر کدخدا فقط دنبال چرم و دمشن برای کلاه و شالگردن؟ صدا سیما هم که پر از آدم کوتولس؟ مث اون یکی که گفته بود به داعشیا پراید بدن؟
اَمان از دست این کوتوله های نرخ به روز خور؟
اون موقع که توی ایران پراید131 قیمتش 8.5 میلیون بود تو سوریه 11 میلیون و فیس لیفت هم 13 بود، ولی چی میگفتن؟ میگفتن تو سوریه 4 میلیونه، شما فک میکنین اینو مردم ساختن یا خر سوارای سوار بر افکار مردم؟ این خر سوارارو رسانه ها باید رسوا میکردن که خودشونم داشتن سواری میدادن؟ به همون جماعت؟
یه چیز دیگه..... ولش کن انشالله در قسمت بعدی
